Dette vert ikkje rekna som eit enkeltvedtak, og kan ikkje påklagast, men ein kan melde på nytt. Det vil i så tilfelle vurderast på nytt, men om vurderinga skal endrast bør den nye meldinga innehalde nye opplysingar som gir grunnlag for undersøking.

Når barnevernstenesta legg vekk ei melding er det ofte ein av to grunnar:

1. Ein vurderer at det ikkje er grunnlag for undersøking
   • Det kan være at innhaldet i meldinga er av ein slik art at det ikkje vert vurdert som naudsynt å undersøke. Derfor er det viktig at meldinga er skriven på ein slik måte at det vert tydeleg for barneverntenesta kva du er bekymra for.
2. Forholdet fell utanfor barnevernlova. I slike tilfelle vil barneverntenesta råde vedkomande om å ta kontakt med rett instans, for eksempel:
   • Forhold som gjeld avtalar om samvær eller anna samarbeid ved skilsmisse, som høyrer til under familievern og lov om barn og foreldre
   • Forhold som gjeld skule og lærevanskar, som høyrer til under skule/PPT og opplæringslova
   • Forhold som gjeld helseutfordringar, som høyrer til under ein av dei mange helseinstansane og lov om helse- og omsorgstenester

Barneverntenesta tek då kontakt med familien, både føresette og born, og høyrer deira innspel til det som vert skrive i melding/søknad. Familien vil få lese bekymringsmeldinga i si heilheit. Barneverntenesta er opptatt av open og ærleg dialog, og vil arbeide for at den saka gjeld skal kunne kome med viktige innspel kring både utfordringar og ressursar/moglegheiter. Saman med familien planlegg barneverntenesta korleis undersøkinga skal gjennomførast, kven som kan gi nyttig informasjon, kva ein ynskjer å finne ut, og så vidare.

 Barneverntenesta har 3 månadars frist til å fullføre undersøkinga (i særskilte tilfelle kan denne fristen utvidast til 6 månadar). Når undersøkinga er fullført vil barneverntenesta, i samarbeid med familien, vurdere om det er grunnlag for å setje i verk hjelpetiltak.

Dei aller fleste tiltaka i barneverntenesta er frivillige hjelpetiltak i heimen som tenesta kjem fram til i samarbeid med familien. Dette er tiltak som skal hjelpe barn til å få ei positiv endring i sin heime-/omsorgssituasjon, og sikre at dei er trygge og ivaretatt. Dersom dette ikkje er mogleg å oppnå gjennom frivillige tiltak kan barneverntenesta pålegge hjelpetiltak eller vurdere midlertidig plassering i fosterheim eller institusjon. For at barneverntenesta skal kunne pålegge tiltak eller vurdere plassering utan samtykke må det være alvorleg akutt eller vedvarande bekymringsfulle forhold i heimen.

Når barneverntenesta avsluttar hjelpetiltak er det ofte ein av tre årsakar:

• Tiltaka fungerer ikkje, og er derfor ikkje hensiktsmessige. Det kan for eksempel være fordi familien ikkje er mottakeleg eller fordi tiltaket ein har valt ikkje treff utfordringa som planlagt.
• Måla i tiltaksplanen er nådd, og det er ikkje lenger behov for tiltak
• Familien har rett på tiltak etter anna lovverk, og er vist til rett instans